Voor jezelf beginnen: het heeft nogal wat voeten in de aarde. Ook voor een tekstschrijver en journalist? Met een computer, een telefoon en een inschrijving bij de Kamer van Koophandel komt die toch al een heel eind? Ja, da’s waar. Ik had zelfs al een computer, een telefoon en een KvK-inschrijving. Wat moest er dan nog meer gebeuren?

Verrassend veel. Administratief en financieel gedoe natuurlijk. Van wat simpel optellen van facturen en aftrekken van kosten in het tijdperk van de bijklussende auto(sport)journalist naar een echte boekhouding. Maar ook een zakelijke reisverzekering en beroepsaansprakelijkheidsverzekering voor als ik vaker langs het circuit sta. Daarnaast een eigen oudedagsvoorziening omdat het privépensioen alleen is mee te nemen naar een andere werkgever. En na heel wat familietragiek in 2011, die liet zien hoe klein het hoekje kan zijn waarin een ongeluk schuilt, toch ook maar een arbeidsongeschiktheidsverzekering – waarvan de kosten overigens reuze meevallen.

Verder een hobby-website vervangen door iets serieuzers: de site waarnaar jullie nu zitten te kijken. Strak in het zwartwit, met mijn nieuwste werk meteen in beeld. En op de informatiepagina’s alles wat je wilt weten over mijn manier van tekstschrijven en bedrijfsjournalistiek en over mijn ervaring als auto(sport)journalist. En natuurlijk hoeveel het moet kosten en wanneer ik ben in te huren.

Langs bij vakgenoten die me voorgingen. Veel ex-collega’s natuurlijk, want die ken ik door en door. Zoals Jeroen, Charlotte en Colette. Van hen weet ik welke kwaliteit ze leveren als ik met ze wil samenwerken, maar ook dat ze me tips geven die echt zinvol zijn. Daarnaast aan tafel met relaties en praten over hun toekomstplannen.

Vakblogs bijlezen, voor zover daar iets nuttigs in te vinden is. Me (toch maar) storten op Twitter en Facebook, want wie weet wie je daar allemaal tegenkomt. LinkedIn-profiel bijwerken. Visitekaartjes maken. Netwerkbijeenkomsten uittesten. (En aan mijn keel de volgende ochtend ontdekken dat die niet prettig samengaan met een dj.) Mijn cv bijwerken. Mailinglijsten samenstellen. Deze en eerdere blogitems schrijven over mijn ervaringen in de aanloop naar zelfstandigheid.

Maar het belangrijkste blijft natuurlijk: hoe zet ik mezelf in de markt? Wat bied ik aan dat anderen niet kunnen? Daar heb ik lang over nagedacht, waarschijnlijk omdat mijn gevoel recht ingaat tegen wat er momenteel veel wordt gevraagd: het simpele kortebaanwerk. Niet dat ik daar iets tegen heb, maar er zou meer variatie mogelijk moeten zijn. En met reden: lees dit maar eens. Binnenkort schrijf ik er daar nog wel iets meer over.

En nu is het bijna zover. Morgen is mijn laatste werkdag in loondienst. Daarna gaat het echt beginnen. Dan moet duidelijk worden of al dat werk – en het werk dat nog moet worden verzet – zin heeft gehad. Op die vraag heb ik eigenlijk nu al het antwoord: ja. Het maakt, soft gezegd, echt duidelijk wie je bent en wat je wilt.

Nou, da’s dan toch een gezonde manier om je midlifecrisis te bezweren…